Fullur kall.

Drukkinn miðaldra maður, í kufli með höfuðklút og fallega snyrt yfirvaraskegg rekst í öxlina á mér. Ropar hraustlega, sennilega er það afsökunarbeiðnin. Tekur sér stöðu fyrir framan mig, gleiðfættur með slagsíðu, hallast um 20 gráður til hægri. Stikar út stefnu og siglir ákveðnum en völtum skrefum yfir gólfið, dettur í sófann aftan við Rússnesku gleðikonurnar og situr þar um stund. Stendur óstöðugur á fætur og hlammar sér niður á milli þeirra. Samningaviðræðurnar ganga ekki vel, hann reynir bæði á hægri og vinstri hönd áður en hann slagar út af barnum. Þær Rússnesku panta bjór og halda áfram að horfa í kringum sig í leit að kúnnum.